Lacivert Triko Bluz

Günaydın. Uzunca bir aradan sonra böyle iki gün üst üste yayın yapmak ilginç ve zevkli geldi :) Bu bluzu sene başında kesmiştim, anca dikebildim. Kalıbı eski bir bluz tabi ki :) Burda Ekim sayısında da buna benzer bluzlar vardı, biraz yakası oyulursa aynı olur. Kumaşın metresini 5 liraya aldım ama çok güzelmiş. Bir metre de fazlasıyla yetti.

Kot Kalem Etek

     Çooook uzun bir aradan sonra tekrar merhaba. Dikiş dikmeye bu yıl pek elim gitmedi açıkçası. Makinemin ampulü yanınca makine bir kıymete bindi, bende birden bi dikiş dikme isteği uyandı :) O karanlığa rağmen dikiyorum bu ara bol bol.

     Bu etek yine kendi temel kalıbımdan çıkardığım kalem etek kalıbı. Daha önce çizimi paylşamıştım, buradan bakabilirsiniz. Arkadan yırtmaçlı olduğu için çok rahat kullanılıyor. Temel vücut kalıbı çıkarmayı birazdan anlatacağım. Hazır kalıba gerek olmadan istediğiniz kalıbı çıkarabiliyorsunuz. Çok kolay ve tam oturan kalıplarınız oluyor.Kot etekleri seviyorum. Kot etekleri aşırı seviyorum :)

Haftanın Kitabı: Gizli Başyapıt/ Balzac

Gizli yüz, gizli başyapıt, dur bakalım nedir bu aralar bu gizlilik sevdası bilemedim. Gizli Yüz'den sonra başladığım kitap Balzac'ın Gizli Başyapıtı oldu. Nedeni çok basit, yeni aldığım 5 kitap içinden en ince olan ve otobüste bitecek olan buydu. Dediğim gibi de otobüste bitiverdi. 

Kusursuzluğu ve gerçekliği arayan ressam Frenhofer'ın olağandışı hikayesi anlatılıyor kitapta. Genelde klasiklerin betimlemeleri bana ağır gelir. Mesela Vadideki Zambak'ta resmen acı çektim kitabı bitirebilmek için. Resimle uğraştığımdan belki de bilmiyorum, bu kitabın betimlemeleri çok iyi. Picasso'nun kitapla ilgili yorumu "olağanüstü" olmuş. Kötü başlayan kariyerine rağmen, Balzac üstün bir gözlem yeteneği geliştirmiş.

Geçen Haftanın Filmi: Gizli Yüz

Gizli Yüz, senaryosunu Orhan Pamuk'un yazdığı, yönetmenliğini Ömer Kavur'un yaptığı 1991 yapımı Türk filmidir. Pamuk senaryoyu Kara Kitap'taki "Karlı Gecenin Aşk Hikâyeleri" adlı bölümde bahsi geçen bir hikâyeden yola çıkarak yazmış ve 1992 senesinde kitap haline getirmiştir.

Başrolleri Zuhal Olcay, Fikret Kuşkan, Sevda Ferdağ, Savaş Yurttaş ve Rutkay Aziz paylaşmıştır. Film 1991 yılında Antalya Film Festivali'nde en iyi film ve en iyi senaryo ödüllerini, yine aynı yıl Montreal Yeni Sinema Festivali'nde en iyi film ödülünü almıştır.

Haftanın Albümü: After Midnight/Nat King Cole

Sabah sabah paper moon ile gözümü açtım :) Bu hafta da bu efsane albümü dinlemeye karar verdim.

  1. Just you, Just Me
  2. Sweet Lorraine
  3. Sometimes I'm Happy
  4. Caravan
  5. It's Only a Papermoon
  6. You're Lookin' at Me
  7. The Lonely One
  8. Don't Let it Go to Your Head
  9. I Know That You Know
10. Blame It on My Youth
11. When I Grow Too old to Dream
12. Route 66
13. I Was a Little Too Lonely
14. You Can Depend on Me
15. What is There to Say
16. Two Loves Have I
17. Candy
18. You're Looking at Me (Alternate Take)

Gün olmuş Çarşamba, olsun üzülmedik. İyi haftalar olsun :)

Haftanın Kitabı: Simyacı/Paulo Coelho

Paulo Coelho eskiden şarkı sözü yazarmış, çok ilginç. Fenomen olmuş kitabı simyacı 1988'de yayınlanmış. Endülüslü santiago, ailesince rahip okuluna gönderilir. Ama santiago çoban olarak dünyayı gezmek istediği için rahip okulundan ayrılır. Bir sürü alıp çobanlık yapmaya başladıktan sonra aynı rüyayı görmeye başlar. Bunun bir işaret olduğuna kanaat getirir ve falcıya gider. Falcı mısır piramitlerine gitmesini, orda büyük bir hazine bulacağını söyler. Ve santiago da piramitlere doğru yola çıkar. Yolda "kişisel menkıbe"sini gerçekleştirmesine yardım edecek bir çok işaretle karşılaşır. Ve bu işaretleri yorumlayarak kendini doğanın ve arapların deyimiyle "mektup"un eline bırakır. 

Altını çizdiğim birkaç cümle;

- Basit şeyler en olağanüstü şeylerdir ve yalnızca bilginler anlayabilirler bunları.

- İnsan her zaman aynı insanları görürse, bunları yaşamının bir parçası saymaya başlar. İyi, ama bu kişiler de bu nedenle yaşamımızı değiştirmeye kalkarlar. Bizi görmek istedikleri gibi değilsek hoşnut olmazlar, canları sıkılır. Çünkü efendim, herkes bizim nasıl yaşamamız gerektiğini elifi elifine bildiğine inanır. 

- Dinlemek isterseniz size ilginç öyküler anlatır kitaplar. Ama insanlarla konuşurken durum bambaşka; öylesine tuhaf şeyler söylerler ki, konuşmayı nasıl sürdüreceğinizi bilemezsiniz.

- Bütün günler birbirine benzediği zaman da insanlar, güneş gökyüzünde hareket ettikçe, hayatlarında karşılarına çıkan iyi şeylerin farkına varamaz olurlar.

- Mutluluğun sırrı bütün harikaları görebilmektir, ama kaşıktaki iki damla yağı unutmadan.

- Değeri bilinmeyen her lütuf felakete dönüşüyor.

- İnsan sevdiği için sever, aşkın hiçbir gerekçesi yoktur.

Haftanın Kitabı: Son Şeyler Ülkesinde/ Paul Auster

Haftanın kitabı yine iBooks'dan. İlk defa Paul Auster okudum, bugüne kadar okumamış olmam büyük bir eksiklik. Ama telafi edilebilir :) Bu aralar distopyalara sardım, üst üste okuyunca insanı varoluşsal depresyona sürüklüyor. Bir sonraki kitap daha neşeli olacak, bir süre distopya yok artık.

Kitabın konusuna gelirsek; her şeyin yok olduğu ve geri gelmediği, yersiz ve zamansız bir ülkede, tüm umutları tükenen, artık ölümü kurtuluş olarak gören insanların ayakta kalma mücadelesi. Uzun süredir haber alamadığı gazeteci abisinin peşinden bu ülkeye gelen Anna Blume, bir yandan abisini bulmaya çalışırken, diğer yandan da hayatta kalmaya çalışıyor. Anna 19 yaşında, zengin bir ailenin kızı. İnsanların çöpçülükten geçindiğini görüp kendi de çöpçülük yapmaya başlıyor. Cinayet, hırsızlık, intihar sıradan olmuş. Artık çocuk doğmuyor, ve ümitler de yok olmuş. Daha fazla anlatmadan altını çizdiğim birkaç cümleyi de yazıyorum ve gidiyorum;

- Ne kadar geriye gidersen, ne kadar eskiye dönersen dünya o kadar güzel ve çekici görünüyor. İnsan her sabah, bir önceki gün karşılaştıklarından daha kötüsüyle yüz yüze geleceğini bilerek güç bela kalkıyor yatağından, ama uyumadan önce var olan dünyadan söz ederek kendini kandırmayı, şu anda içinde bulunduğun günün yüreğinde taşıdığın öteki günlerin anısından daha az yada çok gerçek olmadığına, yani asılsız bir hayal olduğuna inanmayı başarıyorsun.

- Gözyaşlarını da gülüşünü sevdiğim kadar severdim galiba.

- Başkalarına benzemek istemiyorum. Kurdukları düşlerin onları ne hale getirdiğini görüyor ve aynı duruma düşmek istemiyorum. 

- Birşeyi görmekle, yalnızca görmekle bir parçanı kaybediyorsun sanki..."Ben şuna bakıyorum" demek yetmez. Gözünün önünde duran şey bir kalem yada bir ekmek kabuğuysa bu olabilir belki. Ama ölü bir çocuğa, başı ezilmiş ve kana bulasnmış olan, çırılçıplak yatan küçük bir kıza baktığını farkedince ne yapacaksın? O zaman ne diyeceksin? Hiç kemküm etmeden dümdüz bir sesle "Ölü bir çocuğa bakıyorum" diyebilmek kolay değil. 

- İnsan geriye bakarsa böyle bir sorun doğuyor. Kendini olduğun gibi görüyor, dehşete kapılıyorsun.

- Herhangi bir sorunun yanıtını biliyorum diye düşündüğün anda, artık sorunun bir anlamı kalmadığını farkedersin.

- Benim adım otto, tersten de düzden de aynı. Hiç bitmiyor, hep yeniden başlıyor. Onun için de iki kat uzun yaşıyorum. Herkesten iki kat uzun..

- Sonuna yaklaştıkça söylenecek şeyler çoğalıyor. Son denen şey soyut bir kavram çünkü. Yarıda bırakmamak için kendi kendine belirlediğin bir bitiş noktası.